Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

 To człowiek chory, tak, jak i ty. On nie pogardzam tylko nikomu nie wierzy.

 Zadaj sobie trzy pytania, Tatiano, i dowiesz się, kim jesteś. Spytaj siebie, w co wierzysz. Spytaj siebie, czy masz nadzieję. I najważniejsze: spytaj siebie, kogo kochasz? [...] Już wiem, kim jestem, pomyślała, biorąc go za rękę. Mam na imię Tatiana. Wierzę w Aleksandra. To on jest moją nadzieją. I kocham go nad życie.

 Potem wniesiono nowe szklanki ponczu i zaczęły się opowieści.

 Fortuna to niestała dziwka zwariowana na punkcie ironii.

 Od świętej Anki zimne wieczory, chłodne poranki.

 Tu leży pies pogrzebany.

 Całe życie - mówię - to dobry początek.

 Sentymenty sentymentami, a żreć i chędożyć trzeba

 
Była kobietą, była piękna, była blondynką i była... dziwna.

 Jestem zadowolony. Przynajmniej tak mi się wydaje, że jestem zadowolony