Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.
Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.
Nadmiar smutku się śmieje. Nadmiar radości płacze.
Nie poświęca się życia dla symboli.
Niedobrze wierzyć w człowieka, lepiej być go pewnym.
... a może to tylko mnie się tak zdawało, że coś sobie wyjaśniliśmy między słowami ?
W życiu jest coś więcej do zrobienia niż tylko zwiększać jego tempo.
Może prawdziwe uczucie to nie nagły płomień, trzęsienie ziemi. Może wystarczy dotknięcie dłoni, silny uścisk ramion, łagodny głos. I może nie od razu zmienia świat, a jedynie dwa życia na lepsze, trochę spokojniejsze i nie tak strasznie samotne.
Śmieszne jest to tylko wtedy, kiedy się gada wzniośle, a myśli przyziemnie.
Nie stać go na wymyślenie niczego więcej. Żyje opętany obrazem samego siebie, jaki stworzył na własny użytek.
Odwaga w dużej mierze może zakryć czyjąś głupotę.
Może moglibyśmy być dla siebie
wsparciem i mogłoby być dobrze
i mogłoby być fajnie.