Mówią, że u ludzi miłość przypomina śmierć.

 Każdy musi pójść za własnym przeznaczeniem.

 Tracąc przyjaciela zdajemy sobie sprawę, że tak na prawdę nigdy go nie mieliśmy.

 Kochałem ją. Boże, strasznie ją kochałem. Nie mogłem uwierzyć, że dotarłem tak daleko, nie mówiąc jej o tym. Byłem idiotą, ale byłem piekielnie szczęśliwym idiotą.

 A Robin był człekiem uczciwym - na swój sposób.

 Nie jestem z cukru, nie obawiam
się deszczu. Mam znakomitą parasolkę, wyrób krajowy, kupiłam
w centralnym domu towarowym.
Śmiało więc mogę wyruszyć za miasto.

 Zawsze bardziej mi po drodze z tymi, co walczą o wolność.

 Wszystko będzie, jak być powinno, tak już jest urządzony świat.

 Nie zawsze ludzie od siebie odchodzą.
Czasami trwają obok siebie i to jest najgorsze.

 Chociaż cierpię przez Ciebie, to dalej Cię kocham...

 Liczyłam na to, że go zobaczę... Że on tchnie we mnie życie, przypomni mi... mnie.