Mówią, że u ludzi miłość przypomina śmierć.

 Pamiętaj, że mamy na zawsze siebie.
Życie ciągle wystawia nas na próbę,
pewny dziś mogę być tylko już Ciebie.

 Prawdziwa miłość trwa lata. Rani i trwa mimo bólu..

 Kocham cię. - Jej serce otworzyło się tak szeroko, że myślała, iż pęknie. Tyle radości. Tyle miłości. I cień strachu. Bo teraz już wierzyła w niemożliwe.

 Jeśli się kogoś kocha, trzeba zrobić wszystko, żeby z nim dzielić życie.

 Ale człowieka trudno zmienić, prawda?

 Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

 Czas to kartoteka z nieskończenie wieloma fiszkami.

 Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?

 Tak wiele mnie nauczyła. I nadal uczy mnie tak wiele. Nauczyła mnie kwestionować. I nigdy nie żałować…

 Co znaczy nasze istnienie, skoro wszystko może zakończyć się od tak w jednej chwili?