Mówią, że u ludzi miłość przypomina śmierć.

 Nie miałbym takich problemów z koncentracją, gdyby na świecie nie było tyle świecących rzeczy.

 W życiu i tak nie da się wszystkiego osiągnąć, bo cóż by pozostało dla innych?

 Żeby być mistrzem, musisz wierzyć w siebie, kiedy inni już przestali.

 Czas to dziwna rzecz. Najbardziej przygniata tych, którzy mają go najmniej.

 Odpowiedzi nigdy nie zjawiają się z okrzykiem Eureka!

 Jesteś moja, Aniele. I nie pozwolę, by cokolwiek to zmieniło.

 Nie słowami prosi się o wybaczenie.

 Mądry człowiek nie musi udowadniać sobie swojej wartości, wspinając się po plecach innych.

 A może jednak nauczyłem się dzięki koszykówce czegoś o życiu: obchodzisz innych ludzi tylko wtedy, gdy możesz pomóc im wygrać. Jeśli nie możesz tego zrobić, przestajesz się liczyć.

 Nie da się utrzymać fałszywej fasady w nieskończoność. Wcześniej czy później pęknie, a zza niej musi wychynąć prawdziwy człowiek.