Nie mówię, że kobiety nie są głupie. Stworzono je na podobieństwo mężczyzn.
Gdy mężczyzna jest pewny siebie, nie musi udowadniać świata, co ma do zaoferowania. Istnieje pewna godność w ciszy - męskość, która nie musi zasłaniać hałasem swojego prawdziwego ja.
Mężczyzna zawsze musi dążyć do poznania siebie, kontynuować proces stawania się sobą, nie przestając być mężczyzną, nie przestając być człowiekiem.
Na żonę należy wybrać tylko taką kobietę, jaką wybrałoby się na przyjaciela gdyby była mężczyzną. Mężczyznę na męża podobnie.
To era, w której mężczyzna nie powie,
że przeprasza, że tęskni, że popełnił błąd. To era, w której mężczyzna wzdycha, wzrusza ramionami i mówi "trudno".
"Tak jak Tobie nie spojrze już nikomu w oczy,
spotykam Cie tylko w snach a i tak pytam czy to Ty.
Oglądam nasze zdjęcia bo tyle pozostało,
patrzeć na nie i wspominać to jest za mało.
Chce Cie przytulić jeszcze raz poczuć tę pewność,
że jesteś że będziesz przy mnie tu na wieczność.
Bo przecież to obiecywaliśmy sobie...
szczere serce pełne dobroci - oczywiście Twoje.
Poczuć jego bicie jeszcze jeden raz,
nic nie czuje...Twego pulsu przy moim brak."
Małżeństwo to poemat miłości przełożony na pracę.
Niektórzy mimo swojej szczerości, nie są na tyle bezpośredni, by powiedzieć komuś prosto w twarz, że ma się go dość.
Chodząc po świecie, szukasz tej jednej miłości, potykasz się niekiedy, bo trafiasz źle.
Wreszcie z upływem czasu, trafiasz na tą jedyną osobę, która odwzajemnia do Ciebie uczucia.
Murzyni wymyślili jazz, a Polacy disco polo.
