Róże kwitną, bo wierzymy w ...

 I w pogodę piorun uderzy.

 Natura jest księgą napisaną językiem matematyki, z której każdy kształt, każdy dżwięk, każdy pokręcony zawiły kształt, każda plama światła i cienia to litera z której składa się nieskończone słowo, które opowiada o tym co na dnie, co na szczycie, co za niewidzialnym horyzontem.

 Schodziłem w otchłań natury, w jej pieśni, strumienie, które chyba nie miały początku, nie mają końca, nigdy niewidziane, nigdy niesłyszane.

 Dobre postanowienia są jak węgorz: łatwiej je schwytać niż utrzymać.

 Masywne góry wznoszą się dumnie ku niebu, a rzeki cicho przepływają w dół, przypominając nam o wolności. Różnorodność natury jest niekończąca, od mikroorganizmów skrywanych w glebie do majestatycznych drzew wznoszących się ku słońcu.

 Zbyt często zapominamy, że jesteśmy jedynie małym fragmentem natury. Nasz życia to krótki migotanie, w porównaniu z wiecznością sił przyrody.

 Bądź jak wiatr, który rzuca się w przestrzeń z jaskini skalnej.Wznoś się wyżej, coraz wyżej...

 Ludzie, którzy słyszą jak trawa rośnie, są na ogół tymi samymi, co ją siali.

 Wiosną? nadzieje rosną, przychodzi lato?czekamy na to, w jesieni? może się zmienić,przychodzi zima? znowu nic nie ma.

 Człowiek, który chodzi za szybko, zbyt pochłonięty swoimi troskami, by zwracać uwagę na świat, nie dostrzeże prawdziwego piękna natury. Natura jest spokojna. Natura jest cierpliwa. Nauczmy się od niej.