Próżnowaniem poniża się dary natury.

 Nikt nie może przeskoczyć swego cienia, poza tym cieniem jest Natura. To Ona jest zwierciadłem naszej duszy. To Ona uczy nas jak powinniśmy żyć, jak powinniśmy kochać. Ona jest nieodłącznym elementem naszej egzystencji.

 -Czemu kochasz kogoś, wiedząc że i tak nie będziecie razem?
- To jest tak jak z oddychaniem, czemu oddychasz, wiedząc że i tak umrzesz?

 A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na polu, jak rosną: nie pracują ani przędą.

 Podobni są do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce.

 A teraz powiem ci jedną rzecz: ludzie sami nie zmieniają się nigdy. Ludzi zmienia życie.

 Natura ma niezawodne zdolności, aby nas uspokajać. Znajdź niezakłócony kąt na świecie i wciąż można znaleźć naturę, wprowadzającą nas w stan spokoju, który nie jest łatwo dostępny w naszym codziennym zgiełku.

 Natura jest najdoskonalszym przewodnikiem do prawdy. Często w skromnej, mało widocznej części natury kryją się tajemnice, które nas przyprawiają o zadziwienie. Powinniśmy nauczyć się od niej cierpliwości, gdyż ona nigdy się nie spieszy, a mimo to wszystko jest realizowane w odpowiednim czasie.

 Na Trzech Króli słońce świeci, wiosna do nas pędem leci.

 Natura jest surowa, ale sprawiedliwa mimo swej nieprzewidywalności. Raduje nas pięknem, ale również przypomina o swojej mocy. To mistrzyni harmonii, której lekcje możemy uczyć się bez końca.

 Czasem łatwiej przenieść góry niż przeskoczyć doły.