Najcenniejszym przymiotem natury jest jej rozmaitość.
Natura nie biegnie. Wtedy kiedy my spieszymy się, ona stoi nieruchomo. Ona nie zna pory roku. Każda kwiatka zna tylko jedną porę, porę swojego kwitnienia. Każda pora to dla niej wieczność.
Gdy rój w maju idzie w górę, kosztuje on siana furę.
Gdy słowik nuci, czyżyk z zazdrości się smuci.
Natura jest cudowna. Wszyscy powinniśmy się od niej uczyć. Jej piękno, harmonia i rozmach są dla mnie nieskończonym źródłem inspiracji. To jest prawdziwa sztuka życia.
Gdy wrzesień bez deszczów będzie, w zimie wiatrów pełno wszędzie.
Sztuka, chwała i wolność przemijają, a przyroda zawsze jest piękna.
Dwóch panów koń zawsze chudy.
Biedny, kto gwiazd nie widzi bez uderzenia w zęby.
Natura tchnie życiem, udziela tajemniczej mocy, kreuje piękność, jest zakonem uniwersalnym. To medycyna dla wykończonego ducha, lekcja dająca uczucie spokoju dla zmęczonych serc.
