By dojść do źródła, trzeba płynąć pod prąd.
Ludzie, którzy są w największej zgodzie z samymi sobą, są także w największej zgodzie z naturą i najsilniej ją kochają. Umiłowanie natury jest oznaką smaku, jej kochanie to oznaka serca i niewiele osób ją kocha, bo niewielu wie, jak jest piękna.
Natura jest dla naszego ducha tym, czym jest dla ciała jedzenie. Nie dostrzega się jej, dopóki nas nie brakuje. Dopiero wtedy, kiedy jej za mało, zaczynamy szukać.
Natura jest nie tylko tym, co widzimy na zewnątrz – drzewami, wzgórzami, rzekami, kwiatami, ptakami, zwierzętami, słońcem, księżycem, gwiazdami. Natura to również nasze wnętrze.
Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, między materią a duchem, między czasem a wiecznością.
Gęś zazdrości, gdy orzeł buja.
Gdy styczeń burzliwy z śniegami, lato burzliwe z deszczami.
Gdy w Gromniczną jest ładnie, dużo śniegu jeszcze spadnie.
Kocham naturę, bo w niej nie ma kłamstwa. Nie ma w niej fałszywej dumy, obłudnych słów. Wszystko jest prawdziwe, wszystko ma swoje miejsce. Każda roślina, każde zwierzę, każda skała, każda rzeka jest świadectwem prawdy natury. Wszystko jest jak ma być. Nie ma w naturze miejsca na fałsz. Jest tylko prawda i harmonia.
- Wszyscy mamy słabe punkty - powiedział Leo - Ja na przykład, jestem tragicznie zabawny i przystojny.
