Gdy w sierpniu z północy dmucha, następuje zwykle posucha.
Kwiat, który się otwiera nie czyni przy tym hałasu.
Kwiaty na grobie wroga pachną upajająco.
Na koniec sierpnia śniegiem okryte góry, jesień bez chmury.
Gdy oglądam filmy w których dwoje ludzi poznaje się przypadkiem nagle wracam do naszych wspólnych spotkań. Lecz gdy przypominam sobie twoją obojętność i brak odwzajemnienia uczuć wszystko dzięki bogu wraca do normy.
Czasem luty się zlituje, że człek niby wiosnę czuje, ale czasem tak się zżyma, że człek prawie nie wytrzyma.
Gdy marzec deszczowy, suche lato rodzi i zasiewom szkodzi.
Gdy człowiek wspina się na jakiś szczyt, to nagle, będąc tuż pod nim, zaczyna wyraźniej widzieć inne szczyty, które go otaczają. Te znacznie wyższe. Z dołu ich w ogóle nie widać lub są bardzo niewyraźne. Tam u góry są wyraziste i tym, że są wyraźne, denerwują.
I samą tylko swoją obecnością odbierają całą radość wchodzenia na ten swój obecny.
I będąc już na wierzchołku swojego,
zamiast poczuć spełnienie, czuje się
tęsknotę za tymi wyższymi.
Lekarz leczy, natura uzdrawia.
Jest czas łowienia ryb i czas suszenia sieci.
