Natura to jest to największe, co istnieje. Panuje ona nad wszystkim, to ona nami kieruje. To ona daje życie i je odbiera. Bez niej nie byłoby nas, więc zamiast ją niszczyć powinniśmy z nią współpracować.
Zieleń, która wydaje się tak błaha i prozaiczna, gdy jesteś młody, staje się nieocenionym źródłem spokoju i ukojenia, kiedy starzejesz się.
Gdy z początku sierpień częste grzmoty miewa, tedy też do końca takąż nutkę śpiewa.
Człowiek przychodzi na ten świat z krwawiącą raną.
Moc Natury to nie jest rzecz, której człowiek może sobie dowolnie podporządkować. To siła nieposkromiona, pełna tajemnic i nieodgadnionych zjawisk, której prawdziwe oblicze zdołamy dostrzec jedynie pod warunkiem szacunku i zrozumienia. Zawsze warto pamiętać, że jesteśmy tylko małym elementem wielkiego obrazu, jakim jest Natura.
Kto w burzę sieje, wiatr zbiera.
Ptak nie może oglądać z zewnątrz tej klatki, w której siedzi.
Każdy, kto spędził choćby chwilę w naturze, zdaje sobie sprawę, jak niewiele potrzebne jest do szczęścia. Czyste powietrze, zielone drzewa, spokój i cisza. To jest prawdziwe bogactwo, które niestety częściej zauważamy dopiero wtedy, gdy zaczyna nam ubywać.
A jeśli serce jest tylko mięśniem, cóż po urodzie wszechrzeczy.
W lipcu się kłosek korzy, że niesie dar boży,a najpierwsza Małgorzata, sierp w zboże założy.
