Mężczyzna i kobieta są najbardziej zajadłymi drapieżnikami na Ziemi. Czujemy pokrewieństwo z sokołem, jego urodą i szybkością. Czapla
i gęś dane zostały sokołowi przez bogów
jako prawowita zdobycz. W ten sam sposób człowiekowi dane zostało zwierzchnictwo nad wszystkimi innymi stworzeniami świata.
Lasy, które najbardziej doceniamy, to te, które nam ocalały. To tam, jesteśmy blisko natury, jej rytmu, harmonii i wiecznej życiowej energii. To dom, który daje nam powietrze, które oddychamy.
Bóg, chcąc zniszczyć mrówkę, pozwala jej zdobić skrzydła.
By dojść do źródła, trzeba płynąć pod prąd.
Nadzieję mi dał tylko powiew wiatru, który w cichą noc przetoczył mi się między palcami. Był uczciwy, przyniósł zapach deszczu i lasu, pokazał mi też, jak najprościej przychylnić się do życia, bo natura jest zawsze, bez względu na pory roku, świeża, kąpielowa.
Czerwiec temu się zieleni, kto do pracy się nie leni.
Jaki czas na Ofiarowanie, taka zima też nastanie.
Kwiaty są wysłańcami Boga z innego, doskonałego świata.
Gęsi Rzym ocaliły, a złodzieja zgubiły.
Człowiek stoi w pośrodku stworzenia, między materią a duchem, między czasem a wiecznością.
