Gdy październik ze śniegiem przybieży, na wiosnę długo śnieg po polach leży.
Najpiękniejsze w swoim uroku są zachody słońca. Kolory mieszają się na niebie jak na artystycznej palecie - są czerwienie, pomarańcze, różowe światło, niebieskość. Jest coś niezwykle uspokajającego w mocy Natury, której nikt nie jest w stanie przewidzieć.
Przyroda zawsze była dla mnie jak balsam na rany. Gdy jestem przygnębiony, idę do lasu, do łona Matki Natury. Tylko tam, otoczony jej wszechobecną pięknością, mogę odnaleźć prawdziwą pociechę.
Dawniej lepiej bywało i kury większe jaja niosły.
Na słońce i na śmierć, nigdy wprost patrzeć nie można.
Kiedy w marcu deszczu wiele, nieurodzaj zboża ściele.
W najdrobniejszej cząstce wszechświata mieści się potęga, która go zakodowała. I kto by rozwiązał wszystkie zagadki ziarnka piasku, przeniknąłby całą naturę.
Kwiat, który się otwiera nie czyni przy tym hałasu.
Natura nigdy nie zdradza serca, które ją kocha. Błyskawica niewątpliwie zabija człowieka, ale przede wszystkim to on niszczy drzewo, serce jego przeciwnika.
Bociany przylatują i odlatują. Dzieci pozostają.
