Najcenniejszym przymiotem natury jest jej rozmaitość.
Byłby z ciebie dobry owoc, gdybyś mu dał dojrzeć.
Tylko w zbiorowości poznajemy naturę:tylko zbiorowo przeżywamy prawdziwe człowieczeństwo.
I w pogodę piorun uderzy.
Plecy orła są przyzwyczajone do słońca.
Dla człowieka, podobnie jak dla ptaka, świat ma wiele miejsc, gdzie można odpocząć, ale gniazdo tylko jedno.
Gdy patrzę na te niezmierzone przestrzenie, na te ogromy niebios i ziemi, zastanawiam się, jakim jestem dla nich niczym. A jednak to ja, człowiek, jestem świadkiem ich istnienia i podziwiam ich majestat. To ja, maluch, patrzy na nie i dostrzega ich piękno. To ja, istota tak malutka i krucha, mogę cieszyć się tym, co przede mną, i rozumieć to, co dostrzegam. Tylko ja, człowiek...
Jak słońce topi lód,tak dobroć usuwa nieporozumienia,nieufność i wrogość.
Głupiego wilka i cielęta liżą.
Błoto stwarza czasem pozory głębi.
