Prawda jest trudna do zidentyfikowania, ale łatwo ją rozpoznać, gdy się z nią spotykasz. Jak choćby rozpoznajesz twarz, której nie widziałeś przez wiele lat, instynktownie wiesz, że to ona.
Bo prawda jest taka, że najlepiej się do nikogo i
do niczego zbytnio nie przywiązywać.
Niech ta prawda doda ci odwagi - żadne cierpienie nie trwa wiecznie.
Bo nie ma nic tak gorzkiego albo tak słodkiego jak prawda.
Z dala od nieznajomych ludzi człowiek ma dość własnych kłamstw, a blisko - dość cudzych prawd.
Prawda jest zawsze konkretna. W ogóle prawda zawsze jest twarda, trudna, niemiła, niewygodna, zasloną odruchów obronnych i subiektywnych światów podmiotów, które ją znoszą. Ale wybawienie jest tylko w prawdzie. Wszystko poza nią, to piekło. Piekło kłamstwa, samokłamstwa, iluzji, wyłudzeń, wykrzywień, fałszu.
Prawda jest jak lew; nie musisz jej bronić. Pozwól jej po prostu na swobodę - sama się obroni.
Prawda jak oliwa, na wierzch zawsze wypływa.
Prawda sama w sobie jest prosta, ale dochodzenie do niej jest skomplikowane.
Prawda jest jak lew. Nie musisz jej bronić. Wypuść ją, a obroni się sama.
