Poezja to świat na zapleczu świata. I jest piękny.

 Widzimy świat nie takim, jakim jest, ale takim, jakimi jesteśmy. Nasze postrzeganie jest naszym oknem na świat, ale pamiętajmy, że okno można otworzyć, zamknąć, wyczyścić czy nawet zasłonić. To, jak go używamy, zależy tylko od nas.

 Są oczywiście miejsca na planecie, które są naprawdę trudne do zrozumienia, ale to nie znaczy, że powinniśmy przestać próbować. Zrozumienie świata to nie tylko fascynująca podróż, to także nasza odpowiedzialność.

 Można żyć na świecie jakby nic nas nie dotyczyło - to łatwe. Ale można również starać się zrozumieć, schlebiać swojej ciekawości, stosować swoją myśl, aby przezwyciężyć trudności, które na nas czekają.

 Wszyscy jesteśmy podróżnikami w pustkowiu świata, a najważniejszym odkryciem, które możemy dokonać, jestnienotowanie, że nie jesteśmy sami.

 Świat jest księgą, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.

 Świat, który nie jest naszym domem, a wygnaniem. Świat, który nie jest ziemią obiecaną, lecz pustynią. Świat, który jest królewstwem śmierci, a nie królewstwem życia.

 Świat nie jest ani dobry, ani zły, ani prawdziwy, ani kłamliwy, ani piękny, ani brzydki. Istnieje. My narzucamy mu te kwalifikacje, chcąc go zrozumieć i uporządkować.

 Znasz tylko tyle świata, na ile go doświadczyłeś. Twoje doświadczenia są ograniczone, a to znaczy, że twój zasięg jest ograniczony. Aby zwiększyć swój Zasięg, musisz zdobywać nowe doświadczenia.

 Tylko z perspektywy innego świata można zrozumieć nasz. Zwyciężyć dzisiaj oznacza nic, jeżeli jutro przegra się ze sobą. Trzeba zawsze iść naprzód, ale pamiętać, że nie istnieje cel ostateczny do osiągnięcia przecież.

 Nieważne, jak dużo podróżujesz po świecie, nie znajdziesz innej tak pięknej ścieżki jak ta, która prowadzi Cię z powrotem do domu.