Poezja to świat na zapleczu świata. I jest piękny.

 Już od dawna nie zastanawiam się nad sensem życia, ale nad sensem świata. Co to znaczy, że istnieje nie tylko ja, ale także tysiące, miliony, miliardy innych.

 Można żyć w obu tych światach - rzekł Aragorn.
- Bo nie my, lecz ci, co przyjdą po nas, stworzą legendę naszych czasów.

 Popioły umarłego świata niesione tu i tam przez posępny, ziemski wiatr.

 Świat jest jak książka, a kto nie podróżuje, ten zna tylko jedną stronę tej książki.

 Ten, kto chce przystosować się do świata, nigdy się nie nauczy, jak zmieniać świata. Ten, kto chce nauczyć się, jak zmieniać świat, musi przede wszystkim nauczyć się, jak przystosować się do niego.

 Czasem nie ma dużej różnicy między światem realnym i wyobrażonym.

 Świat ma tyle kolorów, ile jest ludzi zdolnych do zobaczenia i zrozumienia ich wyjątkowości. Jest tyle możliwości, ile mamy odwagi, aby podjąć ryzyko. To właśnie decyduje o kształcie naszego życia.

 Świat jest jak książka, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę.

 Ten świat to jedna wielka kupa gówna; im więcej mu się przypatruję, tym gorzej wygląda.

 To, co widzimy, patrząc na świat zależy głównie od tego, co znamy, co umiemy, co czyni nas do tym podobnymi.