Wolność to dar nie tylko uczynków, które ufamy, że będą rozważne, ale także błędów, które umożliwiają naukę. To jest korzeń wszelkiego rozwoju i postępu.
Wolność nie jest prawem, ale porządkiem; nie jest harmonią, ale porządkowym. Siła, która składa się z wolności, jest jak wschód słońca.
Wolność nie jest stanem natury człowieka, ale wytworem kultury: to człowiek jest jedynym zwierzęciem, które musi pracować na swoją wolność.
Wolność jest niczym nieograniczoną możliwością rozwijania osobistych, społecznych, duchowych, intelektualnych cech i zdolności, która jest dla człowieka wszelką samorealizacją, sensem życia, największym szczęściem.
Wolność jest czymś, czego nie można posiadać bez podziału – to jest jest niby ryba, którą należy pokroić i podzielić, aby mogła żyć. Im więcej dasz inny, tym więcej masz dla siebie.
Wolność jest miarą naszej godności; kto się godzi na słabnących, jest niewolnikiem, choćby żył w złotym pałacu i pił z diamentowych kielichów.
Wolność jednostki, w każdym z tych aspektów, ograniczona jedynie przez to, co jest niezbędne dla zachowania tej samej wolności dla innych, jest sprawiedliwym wymogiem. Granice osoby są rozciągane aż do momentu, w którym zaczynają się prawa drugiej osoby.
Wolność nie polega na tym, że możemy robić to, co chcemy, ale na tym, że nie musimy robić tego, na co nie mamy ochoty.
Wolność sklada sie nie tyle z przywilejów, ile z obowiązków. Większość ludzi rozumie pod tym słowem prawo, by robić wszystko, co im sie podoba, nie zdajac sobie sprawy, że wolność jest przede wszystkim dyscypliną umysłu i charakteru.
Prawdziwy człowiek swobodny to tylko ten, kto potrafi wszystkiego się powstrzymać. Bo nie zależność od tego, co nam sprzyja, uczyni nas wolnymi. Wolność zaczyna się wtedy, gdy potrafimy powiedzieć 'nie'.
Nie jesteś wolny, kiedy twój rząd zezwala ci na wolność. Jesteś wolny, kiedy nie musisz prosić o pozwolenie na bycie wolnym.
Bogactwo daje swobodę, swoboda prowadzi do twórczości, twórczość skutkuje zabawą, a zabawa - szczęściem. Oto wyżyny wolności