Wesołe jest życie staruszka.

 Czymże w końcu jest życie jak nie wiecznym sztormem, który zgarnia wszystko, co nam na chwilę dane,
i zostawia na brzegu tylko nagie i poszarpane szczątki?

 Być może każdy twój oddech jest ostatnim tchnieniem kogoś innego.

 Twarz jego przypominała ociekający olejem pierożek.

 Bo to było naprawdę cudowne uczucie, patrzeć w lustro i postrzegać siebie jako piękną.

 Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym. 

 Życie rozwija się z pośród strachu i potrzeby, a człowiek staje duchowo dojrzewa tylko na drodze doświadczeń. Każda godzina jest unikalna i tylko raz przeżywana. Która jest wykorzystywana z mądrością jest tym, która odznacza się. Życie zawsze oferuje drugą szansę. Nazywa się to jutraem.

 Nie mów nikomu, bo inaczej spłoniesz w piekle.

 Ten jest najszczęśliwszy z ludzi,kto koniec życia umie powiązać z jego początkiem.

 Nie porównuj swojego życia
z życiem innych. Nie masz
pojęcie, co przyniósł im los.

 Zwykle, zanim życie wręczy nam swoje najwspanialsze prezenty, owija je starannie w największe przeciwności losu.