Czas się nie śpieszy - ...

 Człowiek nie może żyć bez nieustannej ufności w coś niezniszczalnego.

 I ślepemu zdarzy się, że coś znajdzie, kiedy długo szuka.

 Wiesz co się robi jak życie dołuje? Mówi się trudno... i płynie się dalej.

 Czymże w końcu jest życie jak nie wiecznym sztormem, który zgarnia wszystko, co nam na chwilę dane,
i zostawia na brzegu tylko nagie i poszarpane szczątki?

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Stary kawaler musi być stary,pan młody nie musi być młody.

 Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.

 Kto szuka dobra, z trudem je odnajduje, zło natomiast i bez szukania można znaleźć.

 Tylko wtedy człowiek pozna samego siebie, gdy zrozumie, że żyje nie ciałem lecz duchem.

 Nie obchodzi mnie co o mnie myślisz. Ja nie myślę o Tobie wcale.