Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, ...
Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, jego życie zawsze zyskuje jasno określony kierunek.
Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy
nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
To dusza i poczucie własnej tożsamości ulegają rozpadowi na ulicy.
Ignorancja jest matką paniki, wiedza - matką spokoju.
Rzadko jednak zaprzątam sobie tym
głowę. Co za różnica, jaka jest prawda, przecież dzięki niej nie zdobędę jedzenia.
Człowiek zawsze może wstąpić
na lepszą drogę – póki żyje.
Spotkałem wielu ludzi będących najwyraźniej śpieszącymi się gdzieś. Rzadko kiedy jednak spotykałem takich, którzy wiedzieli, dokąd tak naprawdę zmierzają.
Oboje jesteśmy dzielni. Ja zwłaszcza wtedy, jak się napiję.
Oglądanie telewizji jest aktywną formą leniuchowania.
Pulvis es et in pulverem reverterisprochem jesteś i w proch się obrócisz.
I umarła...