Była jak słoneczny dzień, ciasto truskawkowe i bitwa na śnieżki ...

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 Dusza bowiem barwi się wyobrażeniami.

 Sprawiedliwość lubi zwycięzców, choć słabszych też czasem próbuje pocieszyć.

 Rzec można, że odwieczna tajemnicą świata jest jego poznawalność.

 Czasami trzeba zapominać o tym, co było.

 Możesz ciągle kogoś tłumaczyć,
ciągle usprawiedliwiać, wybaczać.
Możesz przymykać oko na to, że
cię rani. Ale z czasem przychodzi
taki moment - jeden szczegół, który
sprawia, że już nie potrafisz. Coś
pęka, pojawia się złość, poczucie
żalu i krzywdy. Tak, przecież nigdy
nie liczyłaś na wzajemność, na
wdzięczność... A mimo wszystko
czujesz się zdradzona.

 Prawdziwe życie to splot niewielkich, ukrytych nagich faktów, które stają się widoczne tylko po wielu latach.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 W życiu można się śmiać i płakać... Wygrywać i przegrywać... Pamiętać i zapomnieć... Upadać i wstawać... Ale najpiękniejsze jest to, że życie daje nam szansę, by zaczynać wszystko od początku.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.