(...) przesadna duma staje się głupotą.

 Opuszczam to życie nie jak się opuszcza własny dom lecz gospodę.

 Nie wiń za nic nikogo w swoim życiu, dobrzy ludzie dają szczęście, źli - doświadczenia, najgorsi ludzie dają ci dobre lekcje, a najlepsi piękne wspomnienia.

 Mam wrażenie, że życie jest tylko filmem.

 Trochę niepotrzebnej nauki w świecie należącym do serca.

 Mysli jak poeta a gotuje jak czarodziej.

 Początkiem dobrych czynów jest wyznanie złych.

 Czas ludzi łudzi.

 Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! Obejmij mnie! Kochaj mnie! A jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.

 Legenda głosi, że kiedy dajesz dużo, nie oczekując niczego w zamian, a dostajesz kopa w dupę, to pewnego dnia przestajesz dawać i stajesz się zimnym skurwysynem."

 Jedynymi ograniczeniami w twoim życiu
są te, które sam sobie narzucasz.