Nawet stojąc w miejscu, można zabłądzić.

 ...uczoność bez rozsądku na mało się przyda.

 Nim zacznę biegać,
muszę nauczyć się chodzić.

 Oświeć nas, o mądra kobieto. Uratuj inne biedne dziewczyny od naszego braku romantyzmu.

 Nikogo nie nazywaj wielkim, dopóki nie umrze.

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.

 Chwalą dobrego człowieka jest świadectwo dobrego sumienia.

 Wydaje mi się, że istnieje linia ograniczająca nieskończoność wszechświata - to życie.

 Żadne z nas już nie pamięta,
Jak beztrosko biegły dni,
Wiele nam nie było trzeba,
Ja i Ty i długo nic.

 Przyzwyczajenie ujawnia swoje szaleństwo w najbardziej niestosownych momentach

 Ci którzy mają idee wciąż w gębie mają i zazwyczaj w pobliskim nosie.