Przez chwilę tego nie czułem, a potem poczułem.

 Może od umierających należy uczyć się życia?

 Żyjemy tak, jakby życie było karą. A przecież jest nagrodą.

 Kwiaty kiwały główkami jak gromada bystrych dzieci.

 Żyć potrzeba, a nie umierać. Tym, co pragną umrzeć, trzeba powiedzieć: Nie jesteście jeszcze dość wiekowi, by umrzeć, bo jeszcze nie potraficie żyć.

 Usnąć by niczego nikomu nie zazdrościć.

 Deszcz w jakiś niewytłumaczalny sposób zwalniał mnie z odpowiedzialności.

 Rzeczywiste = możliwe + współoddziaływanie.

 Nie pomogą próżne żale...Ból swój niebu trza polecić,A samemu wciąż wytrwaleTrzeba naprzód iść... i świecić.

 Czas przemija,
wypowiedziane słowo, pozostaje...

 Jak łagodnie zamyka się oczy zmarłym, tak samo łagodnie trzeba otwierać oczy żyjącym.