Potem wniesiono nowe szklanki ponczu i zaczęły się opowieści.

 To taka gra - odezwała się Isa. - Gra, która toczy się w mojej głowie.

 Czas to dziwna rzecz. Najbardziej przygniata tych, którzy mają go najmniej.

 Wszystko można stracić, poczynając od wstydu.

 W życiu najczęstsze są dwie sytuacje:
albo coś spieprzyłeś, albo ktoś kazał ci spieprzać.

 Mam w swoim życiu taką osobę, na widok której mimo wszystko zawsze się uśmiecham.

 Ludzie muszą się nauczyć odchodzić, tak jak przyszli. Być gotowym, to wszystko.

 Moje życie stało się pustynią.

 Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.

 Jeśli już występuje przestępczość, lepiej niech będzie to przestępczość zorganizowana.

 Samotność ma swoje przywileje; w samotności można robić to, na co ma się ochotę.