Przeznaczenie to abstrakcja.

 Nie jest ważne, jak długo żyjemy, ale jak. Życie nie toczy się w latach, ale w głębi. Nie jest ważne życie, ale jego intensywność. Prawdziwe życie jest w sercu, a nie w ciele.

 Ale ja nie jestem już tym dawnym mną –
czuję, że się zmieniłem.

 Ludzie często nie mówią co czują, bo boją się, że ktoś ich wyśmieje, zrani albo zawiedzie...

 Czasem trzeba oślepnąć, żeby coś zobaczyć.

 Powinno się być jak chleb,który dla wszystkich leży na stole,z którego każdy może kęs sobie ukroić,nakarmić się, jeżeli jest głodny.

 Życie to sztuka wyłuskiwania, raczkowania, wysupływania się z epok i z wszystkiego, co fałszywe, do prawdy, jasnej i prostolinijnej, której nikt nie jest w stanie zaprzeczyć.

 Niektórych rzeczy z przeszłości nie da się uratować...

 Prędzej czy później wszystko samo się układa tak, jak miało się ułożyć

 To, co na wieki śpi, nie jest martwe...

 Życie wspólnotowe może kwitnąć tylko wtedy,gdy istnieje dla celu znajdującego się poza nim.