(...) dzieciaki, które garną się do sportu, to prawdziwy skarb.

 Postęp nie znosi przykazań.

 Co ma ożyć w pieśni, zginąć powinno w rzeczywistości.

 Życie jest próbą spektaklu, który nigdy się nie odbędzie.

 Kiedy jest się dzieckiem, lato jest jednym długim dniem i my także myśleliśmy, że choć nie mamy niczego, mamy czas. Raptem ten czas zaczął się kurczyć i trzeba było zacząć myśleć o powrocie do szkoły. Zaczęliśmy się obaj wstydzić zbytniej pewności siebie.

 Mowa madziarska nie była ludzka. Była ogniem, siarką i papryką.

 Nie wiedziałam jak sobie umeblować czas.

 Jesteśmy odpowiedzialni nie tylko za to, co robimy, także za to, czego nie robimy.

 Bo nauka jest prawdziwym zagrożeniem dla przyszłości ludzkich istot.

 " Inteligentni ludzie są często zmuszani do picia, by bezkonfliktowo spędzać czas z idiotami. "

 W tej ciszy dałoby się słyszeć nawet upadającą szpilkę.