Niekiedy dopiero na starość dostrzegamy, jak krótkie były dni naszej młodości. Rozumieć życie – oznacza przede wszystkim doceniać czas.
Gdzie mózg mój, tam biurko moje.
Niepokoją nas nie rzeczy, lecz nasze mniemania o rzeczach.
Czy tylko ja tak mam, że lista rzeczy, jakie chce się na święta z roku na rok staje się coraz mniejsza? Aż w końcu jedyne, czego tak naprawdę się pragnie, to te rzeczy, których nie da się nabyć za pieniądze.
Człowiek może żyć jak zwycięzca, lecz musi umrzeć jako człowiek.
Po przeciwieństwo, życie nie jest jak zatoczka, którą łódź podpływa, aby zacumować, ale jak szerokie morze nieskończoności, które trzeba przepłynąć. I jeszcze jedno: na tym morzu nie ma bezwietrznej pogody. Istnieje tylko sztorm.
Życie w podróży ma pozory snu. Choć dalekie od normalności, pozostaje realne.
Lecz czymże była śmierć, jak nie przejściem do nowego życia, odwróceniem kartki.
Czy to idący wybiera drogę, czy droga idącego?
Ze śmiercią można żartować, ale nie z życiem. Niech żyje!
