Najbardziej cenną rzeczą, jaką możesz komuś dać jest... czas – ...

 To nie czasu nam brakuje, tylko skupienia.

 I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.

 Czas jest najbardziej nieocenionym z zasobów ludzkości, najrzadszym ze skarbów, dlatego warto wykorzystywać go mądrze, warto kochać, cenić co dnia i uczyć się na błędach.

 Czas nas uczy, zbyt często na własnych błędach, że życie nie jest basenem, lecz oceanem. Zbyt wielkim, by poznawać jego głębie. Zbyt nieprzewidywalnym, by przewidzieć jego sztormy. Zbyt pięknym, by go nie kochać.

 Czas zatrzymuje się w miejscu.

 Czas, podobnie jak woda w rzece, nieustannie płynie. Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, nie można dwa razy przeżyć tej samej chwili.

 Czas jest tym co najbardziej wartościowego posiadamy. Możemy stracić pieniądze i zarobić je z powrotem. Ale jeśli stracimy czas, już go nigdy nie odzyskamy.

 Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć tą samą wodą, bo woda, którą dotkałeś płynie do końca. Woda, którą dotkniesz następnie, jest już inna woda, a jednak ten sam czas.

 Widzicie tych ludzi za mną? Pędzą do pracy nie zwracając uwagi na nikogo. Czasem jesteśmy tak zagonieni, że zapominamy cieszyć się pięknem życia. A warto jest podnieść oczy i wyjąć słuchawki z uszu! Zauważmy ludzi obok, może ktoś będzie chciał nas pozdrowić, przytulić się... Zapytajcie kogoś, czy przypadkiem nie potrzebuje pomocy. Wiecie kilka lat temu miałem depresję. Nikomu o tym nie mówiłem.
Sam musiałem podjąć wysiłek, by zawalczyć o swoje szczęście. Teraz wiem, że każdy dzień jest cenny! Być może nie będzie jutra, trzeba więc zacząć żyć już dziś.

 Nie mówimy, że coś się kończy. To wszystko jest kwestią czasu. Wszystko jest kwestią czasu. Bez końca i początku. Wszystko płynie, na zawsze i nigdy.