Prawdziwe niebezpieczeństwo gnieździ się wewnątrz człowieka.
Silni ludzie nie spychają innych w dół. Oni pomagają innym wspiąć się do góry.
Idee nie są odpowiedzialne za to, co z nich czynią ludzie.
Ludzie mogą cię tylko zranić i rozczarować- jeśli im na to pozwolisz.
Człowiek wzbija się ponad rzeczy ziemskie dwoma skrzydłami: prostotą i czystością.
Ludziom można dawać szansę, kilka szans, sto, dwieście. Ale przychodzi moment, kiedy wyczerpują się baterie. Padają akumulatory wiary, że coś się zmieni na lepsze. Wtedy dojrzewamy do tego, że kolejna szansa nie zmieni biegu rzeki, nie przemówi do serca.
Człowiek jest najgłębiej uzależniony od swego odbicia w duszy drugiego człowieka, chociażby ta dusza była kretyniczna.
Ludzie niechętnie wyzbywają się wad: wolą je równoważyć zaletami.
Człowiek jest zwierzęciem z natury racjonalnym i społecznym.
Serce ludzkie nie pyta nikogo o radę, a każdy mu ją daje; ono nie słucha żadnych praw, a podlega najliczniejszym.
