Pożerasz ją wzrokiem. Aż dziwne, że my możemy ją jeszcze ...

 Czas jest cennym skarbem, który posiadamy, ale jest skarbem dziwnym i paradoksalnym. Im więcej z niego marnujemy, tym więcej nam go zostaje.

 Na pierwszej randce spytałam, co we mnie widzi. Odpowiedział: "Swoją przyszłość".

 Prosiłeś mnie, tato: Kiedy umrę, przypnij mnie do nieba.

 Można znieść wszystko,
na co się człowiek zdecyduje.

 W końcu to moja historia i właśnie tak chcę ją opowiedzieć.

 Pragnienia są silniejsze niż moja wola.

 Miłosierdzie - niekiedy
najzupełniej nieoczekiwanie i zdradliwie wciska się w najmniejsze szczeliny.

 Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?

 Co dzisiaj zrobiłaś? Dla siebie, dla świata?
- Chciałam wiele.
- Ale co zrobiłaś?
- Chyba nic.
Może dałaś coś drugiemu człowiekowi? Szansę, nadzieję, uśmiech? Cokolwiek?
- Pragnęłam przytulić się do pewnego mężczyzny. Popatrzeć w oczy. Siedząc na tarasie, rozmawialibyśmy do białego rana.
- Nie przyszedł? Czy może Tobie brakło odwagi? Czasu?
Co poszło nie tak?
- Nie przyszedł.
- Drań!
- Ależ skądże. Nie wiedział że czekam. Że żyję dla niego.

 (...) wiara jest potrzebna, bu otumaniać lud.