Ludzie, których się kocha, nigdy naprawdę nie umierają, żyją, dopóki ...
Ludzie, których się kocha, nigdy
naprawdę nie umierają, żyją, dopóki się
o nich pamięta, dopóki są w twoim sercu.
Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.
Piękno to władza: niewielu z tych, którzy ją posiadają, potrafi powstrzymać się od nadużyć.
Ludzie ciągle chodzą w maskach, uczą się poznawać innych po oczach i po czole.
Miłość to skok z wysokiej skały w zaufaniu, że ta druga osoba czeka na dole, żeby cię złapać.
Rzeczywistość pełna jest znaków, tylko trzeba je umieć odczytywać.
Bądź takim , abyś nie musiał czerwienić się przed samym sobą.
Każdy umiera inaczej. Istnieje wiele rodzajów śmierci. Ale ostatecznie zostaje tylko pustynia.
Dopóki iskierka życia tli się
w nas, powinniśmy walczyć.
Może tak przywykliśmy do kieratu, że ta odrobina wolności wytrąca nas z równowagi?
Dlaczego niektórzy ludzie przechodzą przez
życie, nie doświadczając żadnej większej tragedii,
a innym wciąż przydarzają się straszliwe rzeczy?