Ludzie, których się kocha, nigdy naprawdę nie umierają, żyją, dopóki ...

 Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.

 Piękno to władza: niewielu z tych, którzy ją posiadają, potrafi powstrzymać się od nadużyć.

 Ludzie ciągle chodzą w maskach, uczą się poznawać innych po oczach i po czole.

 Miłość to skok z wysokiej skały w zaufaniu, że ta druga osoba czeka na dole, żeby cię złapać.

 Rzeczywistość pełna jest znaków, tylko trzeba je umieć odczytywać.

 Bądź takim , abyś nie musiał czerwienić się przed samym sobą.

 Każdy umiera inaczej. Istnieje wiele rodzajów śmierci. Ale ostatecznie zostaje tylko pustynia.

 Dopóki iskierka życia tli się
w nas, powinniśmy walczyć.

 Może tak przywykliśmy do kieratu, że ta odrobina wolności wytrąca nas z równowagi?

 Dlaczego niektórzy ludzie przechodzą przez
życie, nie doświadczając żadnej większej tragedii,
a innym wciąż przydarzają się straszliwe rzeczy?