
Czasem od rozpaczy do pogodzenia się z losem trzeba pokonać ...
Czasem od rozpaczy do pogodzenia się
z losem trzeba pokonać bardzo długą drogę.
Kłamiesz już poprzez samo stawianie pytań, skoro znasz na nie odpowiedź.
I nawet ładny ten świat, tylko cholernie w nim człowiekowi niewygodnie.
Wewnątrz każdego starego człowieka
tkwi młody człowiek i dziwi się, co się stało.
Przynieś kajdany, o pani. Jam więźniem twego serca.
Jestem w twojej głowie.
Rozglądam się, ale strasznie tu pusto.
Każde zmartwienie w końcu się zużywa.
Zawsze znajdzie się ktoś, kto bardziej jest więźniem niż ja.
Czy miłość nie nakazuje dbać
przede wszystkim o drugiego człowieka? Poświęcenie jest miarą każdej miłości.
Gdybyś się bił jak mężczyzna, nie wieszaliby cię jak psa.
Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już
myślisz, że wszystko sobie poukładałeś,
kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się
tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku
zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy
znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony
świata, północ staje się południem, wschód
zachodem i kompletnie się gubisz.
Tak łatwo jest się zgubić.