Nie mówię wiele z wyboru.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

 Bo skrywa się we mnie pięćdziesiąt twarzy szarości.

 Ja tam wyszłabym za siebie bez wahania.

 Tu i teraz jesteśmy ślepi i nigdy nie wiemy, co jest naprawdę ważne.

 Zrozumiałem, że wtedy, gdy dąży się do najwyższych celów, jakie może sobie postawić człowiek, barykady stają się poręczami, każde niebezpieczeństwo staje się wyzwaniem, a nawet zło zaczyna nam służyć.

 Skoro wystarczy prosty gest, to po co więcej słów?

 Żyjemy w nieszczęściu, trzeźwość jest dla nas cierpieniem.

 Trzy rzeczy pozostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy dziecka.

 Czas być może leczy, ale nie przynosi zapomnienia.

 Pamiętajmy, że nie znamy tajemnic ludzkiej duszy, nie wiemy nigdy kiedy i jak może wystrzelić jakaś nieznana nam karabinka w serce. Człowiek to nie jest prosta sprawa.