Tajemnica, którą się dzielimy, przestaje być tajemnicą.

 Żywię przekonanie, że aby osiągnąć
sukces w jakiejś dziedzinie, trzeba
stać się w niej mistrzem, poznać ją na
wylot, każdy najmniejszy szczegół.

 Pomyślałem, jak wielu ludzi ma w głowach jakąś historię, którą tylko nieliczni znają.

 Najbardziej podobały mi się te momenty, kiedy nie działo się nic szczególnego.

 Człowiek zawsze w końcu dociera do punktu, w którym rzeczy nie można dłużej odkładać na później, nie można być słabym przez jeszcze jeden dzień i obiecywać sobie, że jutro zacznie się inne życie.

 Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać,
że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.

 Skała nie ugnie się przed wiatrem i tak samo stabilny jest umysł człowieka. Taki człowiek jest jak filar, zawsze można na nim polegać.

 Cóż można powiedzieć, kiedy już można powiedzieć wszystko.

 Za to najbardziej lubię wiosnę: słabnie poczucie dręczącej bezsilności. I jest mniej pokus...

 Widzimy szczęśliwych ludzi, których nie my uszczęśliwiamy, i to jest nieznośne!

 Próżne życzenia to zwykła fantazja. Naginanie świata do swoich życzeń to coś zupełnie innego.