(...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.

 Każda osoba ma takie dni, kiedy wszystko idzie źle. Dni, kiedy człowiek myśli, że nie jest w stanie już dalej iść. Ale trzeba iść dalej... Zawsze. To co nas nie zabije, to nas wzmocni.

 Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.

 Ja wiem jedno: jeżeli życie jest iluzją, to i ja nie jestem niczym więcej, a złudą tylko.

 Tam, gdzie są duże chęci, przeszkody nie mogą być zbyt wielkie.

 Nie mówiłbym tyle o sobie,
gdybym kogoś innego znał równie dobrze.

 Ile może być krzyku w milczeniu?

 Jestem silniejsza, niż
próby, którym mnie poddają.

 Odwieczne pytanie: kto przechodzi
większe katusze, człowiek w kiepsko zawiązanym krawacie czy ludzie skazani na jego widok?

 Nikt nie plotkuje na temat ukrytych zalet innych osób.

 Szczery gniew jest jedną z
największych twórczych potęg wszechświata.