Całe nieszczęście ludzi płynie stąd, że nie mówią jasnym językiem.

 Z chwilą gdy się umiera, słowa „jak” i „kiedy” nie mają oczywiście żadnego znaczenia.

 Tak wiele mnie nauczyła. I nadal uczy mnie tak wiele. Nauczyła mnie kwestionować. I nigdy nie żałować.

 (...) najpierw ochłoń, a potem mów, bo wypowiedzianych słów nie da się już cofnąć.

 Mieli bardzo prosty plan: być razem do końca życia.

 Poznanie i uznanie prawdy o sobie jest wielką próbą charakteru.

 Może kiedy nie ma się do kogo wracać,
łatwiej jest znieść,że świat idzie z dymem.

 Umysł rozkazuje ciału i ono
jest posłuszne. Umysł rozkazuje
sobie samemu i natrafia na opór.

 Każdy musi zasłużyć na swe oświecenie.

 Rzeczywistość często przerasta fikcję.

 Ona pachnie jak czekolada. A ja nie lubię, jak się mnie bije — plątałem się w panice.