Trafiłaś do piekła, skarbie. Im szybciej sobie to uświadomisz, tym ...

 Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.

 Przypomniało mi się, co
radziła mama, kiedy ogarniała mnie nieśmiałość: "Udawaj, aż uwierzysz"

 Bez Ciebie jestem szalony,
a z Tobą wpadam w szaleństwo.

 Później było jednym z moich ulubionych słów. Oznaczało intencję bez deklaracji zaangażowania. Mogło oznaczać "za godzinę" albo "za dwadzieścia lat".

 Gdzieś w środku, na dnie duszy, wyrosła we mnie myśl, że skoro już spostrzegłem, że nie jestem tym, za co siebie uważałem, to teraz powinienem poszukać prawdziwego „ja”. Przyznam, że w głębi siebie poczułem jakieś wytchnienie. To zrozumienie przyniosło mi ulgę.

 Z jakiegoś nieznanego powodu los obdarza nas tym, czego wcale od życia nie pragniemy.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.

 Nie porównuj go z innymi. Nie każ mu naprawiać błędów, które inni popełnili.

 W obliczu ogromu zła na świecie, byłoby bluźnierstwem posądzać Boga o istnienie.

 Najważniejsze, to dobrze wykonywać swój zawód.