To, że potrafisz bez
kogoś żyć, nie znaczy, że chcesz.
Łatwo komuś nagadać w gniewie, trudniej to potem naprawić.
Nie chcę się już z Tobą widywać, bo umieram przy każdym naszym pożegnaniu.
Czytaniem odganiacie matkę wszystkich grzechów - próżnowanie.
Zmartwienie pożera serce. Zabija.
Jeszcze za mało się boję. Za bardzo boję się ich, ale za mało siebie samego.
Człowiek nie diabeł, a żyć ci nie da.
„Świat jest piękny i warto walczyć o niego, ale nie jesteś już w stanie docenić tego samotny. Potrzebujesz kogoś, kto byłby w stanie docenić to razem z Tobą”.
Poczułem, że piękna nie należy
przeżywać, że pięknem należy żyć.
Piękno musi być jak powietrze -
potrzebne i nieuświadamialne, póki jest.
Nie ma nić trudniejszego od czekania.
Muszę się z tym oswoić, poczuć, że jesteś
ze mną, nawet jeśli nie ma cię w pobliżu.
