Człowiek powinien dążyć do maksymalizowania przyjemności i minimalizowania przykrości.

 Zupełnie jakbyśmy poznali się tylko po to, żeby się ze sobą żegnać.

 Wolę się z tobą kłócić, aniołku,
niż śmiać z kimkolwiek innym.

 Bo podobno w tych snach są pociągi, a
w nich pełno wolnych miejsc, i są okręty, które chcą nas zabrać w długi rejs.
A tutaj jest tak smutno i tak zwyczajnie.
A raczej niezwyczajnie smutno.

 Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.

 Bieganie to najlepsze odreagowanie stresu. To uczucie, jak dostajesz kopa energii i ruszasz, żeby pokonać samego siebie. To jest najpiękniejsze. Bez względu na to, jak szybko biegniesz.

 Zdarza się, że przeżywamy życie na autoresponderze. Kolejne dni mijają, a my niczego nie dostrzegamy. Aż nagle, jakby jakiś zewnętrzny bodziec nagle nas obudził, dostrzegamy, ile piękna i radości było dookoła nas, a my tego nie widzieliśmy.

 Nigdy nie martw się o przeszłość.

 Docierasz do półmetka życia i nagle zdajesz
sobie sprawę, że nie zrobiłeś tego, co zamierzałeś,
nie stałeś się tym, kim chciałeś zostać.

 Zaczynam tęsknić za tobą, ledwie znikniesz mi z oczu.

 Wyrachowanie jest bardziej niebezpieczne niż ślepa nienawiść.