Człowiek powinien dążyć do maksymalizowania przyjemności i minimalizowania przykrości.

 Miłość. Jest tak bliska nienawiści, że niemal nie do odróżnienia.

 W ostatecznym rozrachunku człowiek znany jest wyłącznie z tego, jaki wpływ wywiera na innych.

 Miłość jest jak magia. Ulegniesz jej urokowi i przepadłaś.

 Ciągle taki sam ruch, ta sama kapitalistyczna gwałtowność, ten sam wolny handel, ta sama chorobliwa mania robienia pieniędzy. Cały szereg złudzeń, które prowadzą tylko do smutnego końca.

 Odwet to owoc źle ukierunkowanych uczuć.

 Nie wystarcza, że zdania są dobre, dobre powinno być też to, co się z nimi robi.

 Niebezpieczeństwo jest ciche. Nie
usłyszysz, gdy nadleci na szarych piórach.

 Ale kiedy straciłam nawet tę odrobinę nadziei, która zdążyła we mnie zakiełkować, wszystko wydawało mi się niemożliwe do zrealizowania.

 Dlaczego przeszłość musi koniecznie umrzeć, aby stała się możliwa do zniesienia?

 Nienawidzę(...) używania braku komunikacji jako środka komunikacji.