Kto abstrakcyjnie kocha całą ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie.

 Niektóre rzeczy po prostu się zdarzają. Wbrew intencją.

 Nauka to czary, które naprawdę działają.

 Potrzeba czasu i wysiłku, by coś stworzyć, ale w jednej chwili wszystko może się rozpaść jak zamek z piasku.

 To nasze blizny czynią nas tym, kim jesteśmy.

 Niektóre sprawy są warte tego, by za nie umrzeć.

 Świadomość strachu może stanowić obronę, o ile cię nie poraża.

 Wszystko jest efemeryczne jak ruchome obłoki, które kształtami o rzeźbionej finezji malują nieskończenie błękitne płótno niebios. Ani obłok nie ma już za chwilę, ani płótna nie jest już takie samo.

 Kiedy cierpienie osiąga pewien poziom, przelewa się czara i wtedy pojawia się radość.

 Gorzałka zabija zarazki.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany
tak strasznie wyglądają, a jednak są
znacznie mniej bolesne i groźne niż te
niewidzialne, które ty w sobie nosisz.