Człowiek nie diabeł, a żyć ci nie da.

 Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.

 Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

 Samotnie nikt nie wywalczy wolności.

 Jego ciało, ta klatka, jest w każdym calu godna szacunku. Ale spoza kraty wyziera dzika bestia.

 Cóż, czasem dobrzy
ludzie podejmują złe decyzje.

 Nie zawsze ludzie od siebie odchodzą.
Czasami trwają obok siebie i to jest najgorsze.

 Niekiedy spotykamy ludzi zupełnie nam obcych, którymi zaczynamy się interesować od pierwszego wejrzenia, jakoś raptownie, znienacka, za nim choć słowem się do nich odezwiemy.

 Śmierć to ostateczne więzienie i tam właśnie zmierzasz.

 Umysł rozkazuje ciału i ono
jest posłuszne. Umysł rozkazuje
sobie samemu i natrafia na opór.

 Często usiłujemy ukryć nasze
uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.