W ostatecznym rozrachunku słowa to tylko wiatr.

 I tak się właśnie kończy
świat. Nie hukiem ale skomleniem.

 Królowie i trupy zawsze wymagają obsługi.

 Ludzie będą zawsze dla
ciebie źli, jeżeli konieczność nie zmusi ich do tego, by byli dobrzy.

 Wiem, czego mi w tobie brakuje i nie zamierzam tego szukać u innych.

 W oczach tkwi siła duszy.

 Łatwo jest się zakochać.
Najtrudniejsze jest to, co przychodzi później.

 Zapachniało morzem i rozkoszą.

 Góry mają swoją moc, swoją świętą tajemnicę. Czyż nie wydają się być stroną, z której Bóg spogląda na świat? A jeśli tak, czyż nie jest to piękna myśl, że nasze spojrzenia łączą się z Jego spojrzeniem, gdy patrzymy na nie z uwielbieniem?

 Cztery etapy smutku. Pierwszy to szok.
Potem przyszło zaprzeczenie. To trwało aż do dzisiejszego ranka. Dziś ruszamy do następnego etapu. Gniew. Kiedy nadejdzie pogodzenie się?

 - Wszystko. Ile obietnic
można wlać do jednego słowa?