Nawet w stuprocentowym ideale można znaleźć rysę.

 Żyjmy nadzieją, jak mówią prorocy.
Dzień w końcu staje po najdłuższej nocy.

 Często próbuję pozbierać
porozrzucane fragmenty piękna,
które wtedy widziałem. Przedzieram
się przez mój zbiór ludzkich historii.

 Gdziekolwiek są drzwi, przez które może wkroczyć miłość, zostaw je otwarte. Miłość to jedyna rzecz, która ma prawo do wszelkich swobód. Gdziekolwiek są drzwi, przez które miłość może wejść, nigdy ich nie zamykaj.

 Zniosę każdy cios przeznaczenia.
Bezsilność, łzy, strach i ból.
Tylko bądź obok, przyjacielu.
Po prostu przy mnie stój.

 Głupi ludzie często zdolni są do rzeczy,
których mądrzy nie ośmielają się nawet rozważać.

 Wszyscy z czasem rezygnujemy z wielkich nadziei.

 Trzeba wszystko uporządkować. Musisz się
zdecydować, czego chcesz się trzymać.
Musisz wiedzieć, co trwa, a co przeminęło.
I czasami ustalić, czego nigdy nie było.
I musisz sobie pewne rzeczy odpuścić.

 Na drzwiach wyryto mądrość tę, tradycję rodu, światła skrę, co prosto brzmi: kochajmy się.

 Ponieważ jestem mężczyzną, niechętnie zjeżdżam na bok, żeby zapytać kogoś o drogę, bo to oznaczałoby, że ten ktoś pod pewnym względem jest mądrzejszy ode
mnie. A na pewno tak nie jest, bo ja siedzę sobie wygodnie w cieplutkim samochodzie, a on włóczy się pieszo.

 Oprócz posiadania duszy, parzenie herbaty jest jedyną rzeczą, jaka rożni nas od małp naczelnych.