(...) bo nie ma na świecie mienia większego niż mieć ...
(...) bo nie ma na świecie mienia większego niż mieć siebie nawzajem.
Śmierć pozostawia po sobie wyrywkowe dziwne wspomnienia.
Trzeba żyć. Angażować się we wszystko i starać się nie myśleć o siniakach.
Szukałeś mnie? - spytała go
pewnego dnia, a on odparł: Przez całe życie.
Jedna kropla to jeszcze nie ocean, ale bez tej kropli nie byłoby morza.
Powiedz swojemu sercu: "Ja jestem swoim własnym zbawicielem".
Trzeba żyć długo, żeby zrozumieć, iż życie jest tylko walką, tylko służbą, i iż człowiek nie powinien bać się trudu, bólu, niepowodzeń, ale się oddać, oddać bez reszty i bez żądań. Cnota nie zawsze daje szczęście, ale zawsze daje spokój duszy.
Choć słowa "śmierć" i "życie" drwią z siebie nawzajem, możesz żyć tylko tym, za co gotów jesteś umierać.
Szukam siły nie po to, by stać się
mocniejsza od innych, ale by
zwalczyć swego najgroźniejszego
przeciwnika: własne wątpliwości.
Uczucia są nieme. Nie umieją mówić ani dobierać słów.
Kiedy umrę, wszystko co
moje, będzie Twoje, poza marzeniami.