Twoja zdolność budzenia we mnie tego, co najlepsze. Chcę być ...

 Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.

 Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.

 Bez względu na to, co niesie przyszłość, w ostatecznym rozrachunku i tak czeka nas rozczarowanie.

 Słowa i ludzie w mojej głowie są dla mnie tak żywi, że tracę poczucie rzeczywistości.

 Kiedy serce zostaje zranione, podejmuje własne decyzje.

 Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Spokój jest ograniczeniem.

 Wschodzące słońce zbyt jaskrawe dla jej gasnących oczu.

 Problem polega na tym, że mówiąc prawdę, zatracamy się w niej.

 Cisza może zadać ból, którego nie jest w stanie spowodować nawet największy hałas.