Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych, bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość, odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko klawiatury, klawiatury telefonów...
Od dziecka wiedziałem, że życie nas okalecza. Każdego z nas. Nie da się tego uniknąć. Ale powoli zaczynam się przekonywać, że możemy zostać uzdrowieni. Że nawzajem się uzdrawiamy.
Celem każdej przyjaźni jest dawanie
drugiej osobie siły, gdy tylko tego potrzebuje.
Słońce świeci. Arcyburze przechodzą. A ojciec wrzeszczy. Takie jest życie.
Przez rodziców i zasrana szkołę człowiek ma później prawie bez przerwy nieczyste sumienie.
(…) niezwykłość wydarzenia nie świadczy o tym, że nie może ono zaistnieć.
W miłości ludzie nie mogą być jednością, do uczucia trzeba dwojga.
Często usiłujemy ukryć nasze
uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.
Gaśniesz, bo wszystko ukrywasz, swoje emocje, problemy, swoją historię. Nie wiesz, kim jesteś, więc budujesz, nie czerpiąc z siebie.
Słuchaj mnie uważnie, panie Garron,
bo właśnie mówię ci, że cię kocham.
Nieważne jest miejsce, ale człowiek. Zrób coś ze sobą nie z miejscem
