(...) w chorobie nie ma chwały. Nie ma żadnego sensu. ...

 Pożar zawsze zostawia po sobie popioły.

 Starać się być szczęśliwym,
bo tylko tacy ludzie dają szczęście innym.

 Najlepszy dzień, jaki kiedykolwiek miałem, był wtedy, kiedy nauczyłem się płakać na zawołanie.

 Porażka to choroba, na którą lekarstwem jest zwycięstwo.

 Gdy wola spotyka inteligencję, człowiek staje się znośnym zwierzęciem.

 Człowiek nie należy do żadnej ziemi, dopóki nie ma w niej nikogo ze swoich zmarłych.

 Bogactwo to narzędzie wolności, ale pogoń za nim to droga do niewolnictwa.

 Człowiek nigdy nie wie wszystkiego o drugim człowieku. Nawet o tym ukochanym, z którym żyje na co dzień.

 (...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.

 Im więcej widzę, tym mniej rzeczy jestem pewien.