(...) w chorobie nie ma chwały. Nie ma żadnego sensu. ...

 Jeśli nie czujesz się godny by wyrosły Ci skrzydła, nigdy nie oderwiesz się od ziemi

 Odebrałam radość najbardziej radosnemu człowiekowi na planecie Ziemi.

 Dom, w którym nie rozbrzmiewa śmiech dzieci, jest martwy.

 To niesamowite, jak w jednej chwili człowiek może się poczuć samotny.

 Nic piękniejszego nad niebo,

które przecież ogarnia

wszystko, co piękne.

 Wielki strach cofa nas do zachowań z dzieciństwa.

 Każdy chce być zrozumiany oprócz artystów, poetów i narkomanów.

 Jak się zaczyna, nie wiedząc nic,
to wszystko jest możliwe.

 Z drobnego krzewu wahania wzrosło wielkie drzewo rezygnacji.

 Każdy z nas cierpi na własną ślepotę.