(...) w chorobie nie ma chwały. Nie ma żadnego sensu. ...

 Dzisiaj to jest teraz, a jutro to nigdy.

 Są jednak pewne granice.

 Najdłuższy marsz zaczyna się
od pierwszego kroku.

 Kłamstwo nie miałoby sensu, gdyby prawda nie została uznana za niebezpieczną .

 Podeszła bliżej i objęła mnie. Po raz ostatni ukryłem twarz w jej włosach. Po raz ostatni poczułem jej zapach, nie chcąc zapomnieć i wiedząc, że muszę.

 Z każdym dniem rozumiał
coraz lepiej, że ludzie są
zdolni. Zdolni do
wszystkiego.

 Ojciec za pieprz życia uważał miłość w wielorakiej postaci.

 Cisza to najgroźniejszy krzyk kobiety.

 Pan rozdaje swoje dary, nawet te niechciane. Nic nie zostawia dla siebie.

 Nie w tym rzecz, ile jeszcze przed nami upadków, ale w tym ile razy będziemy mieli siłę wstać.