Dobre uczynki mogą ranić bardziej niż cokolwiek innego.

 To dziwne źródło samotności: Wiedzieć o ludziach rzeczy, których sami o sobie nie wiedzą.

 Jeśli przegapi się właściwy czas, jeśli za długo się samemu przed czymś wzbrania, jeśli za długo sie czegoś komuś odmawia, potem przychodzi to zawsze za późno, nawet jeśli próba kosztowała dużo wysiłku i przyjęto ją z radością.

 Klatka zawsze pozostanie klatką.

 Broń jest narzędziem, które ma zmusić twojego wroga do zmiany zdania.

 W ciszy błądzę między grobami, choć jeszcze nie chcę leżeć z wami.

 Wszystko widzisz, nie komentujesz i wszystko rozumiesz.

 Jaki sens ma życie, jeśli nie można go z kimś dzielić?

 I kołek ubrać to ładniejszy.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 A niech sobie gadają, my wiemy, że to nieprawda.