Zatrzymaj się. Nie musisz zabiegać o przychylność ludzi dookoła.

 W końcu w życiu jest tak, że nie zawsze właściwe jest to, co właściwe, tylko to, co jest właściwe według tego, kto decyduje.

 Życie jest zbyt krótkie, by tracić przyjaciół.

 Ludzie autentyczni najpełniej istnieją w samotności. Nie znoszą iluminacji, podwojenia. Ciskają swoje ledwie namalowane portrety, odwrócone twarzą do ziemi.

 Słodki Jezu na wrotkach!

 Ale po tylu latach bycia nikim poczucie, że wreszcie jest się kimś uderza do głowy. Łatwo uzależnić się od tego, że inni traktują cię, jakbyś rzeczywiście była dla nich ważna.

 Trzeba być naprawdę przerażonym, żeby być odważnym.

 Będą mi zabierać spokój w chwilach szczęścia, przypominać koszmary w snach.

 Przyjaźń to jedna dusza zamieszkująca dwa ciała.

 Miłość znaczy, że nigdy nie musisz mówić „przepraszam”.

 Życie polega na tym,
by spędzać razem czas,
by mieć ten czas na wspólne spacery,
trzymanie się za rękę, cichą rozmowę i przyglądanie się zachodowi słońca.