Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci ...

 Sama nie mając łatwego charakteru, ceniła tych,
którzy mogli się poszczycić jeszcze gorszym,
co prawda pod warunkiem, że do okropnego charakteru
dołączała siła.

 Żyć jest bardzo niezdrowo. Kto żyje umrze.

 Im bardziej płaczę, tym słabsza się staję. Nie jestem już niczym więcej jak naczyniem na łzy, które nie przestają płynąć.

 I wiesz, kiedy kochała, to jakby od tego stawała się wyniosła i niedosięgła, stawała się królewska i okrutna. W tej nędzarce było coś, co kazało ją uwielbiać. Od miłości robiła się piękna - tą pięknością, która onieśmiela i zasmuca.

 Są tajemnice, których komputer nie może przechowywać, bo komputer nie posiada etyki.

 Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się ją dzieli.

 (...) wciąż jeszcze wierzę w wewnętrzną dobroć ludzi.

 Znajdź mnie szybko. Zanim znajdzie mnie kto inny.

 A droga wiedzie w przód i w przód
Choć zaczęła się tuż za progiem –
I w dal przede mną mknie na wschód,
A ja wciąż za nią – tak jak mogę…
Skorymi stopy za nią w ślad –
Aż w szerszą się rozpłynie drogę,
Gdzie strumień licznych dróg już wpadł…
A potem dokąd? – rzec nie mogę.

 Kiedy wychodzę na ulicę, pierwsze, co mi przychodzi do głowy, to – eksterminacja.