Boże, daj mi samotność, bo nienawidzę ludzi.

 Kiedy umrę, wszystko co moje, będzie Twoje, poza marzeniami.

 Kładę się teraz do snu, na trochę dłużej niż zwykle. Naz­wijmy to wiecznością.

 Otwórz oczy, mała.
Masz pojęcie jakie może być życie?

 Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni.

 Rób to, co robisz, tak dobrze, by ludzie chcieli zobaczyć to ponownie i przyprowadzić swoich przyjaciół.

 Jak chcesz ratować świat, skoro nie umiesz uratować siebie?

 Problem polega na tym, że mówiąc prawdę, zatracamy się w niej.

 Nie można się cofnąć w czasie,

to tylko pobożne życzenia, ale jest inne wyjście, czyli droga do przodu.

 Brak strachu nie wynika z czystego sumienia, lecz z braku świadomości bliskości śmierci.

 Bo tak naprawdę każdy z nas pragnie tylko jednego: wiedzieć, że jest dla kogoś ważny,
że bez niego czyjeś życie byłoby uboższe.