Co nie siłą, to rozumem.

 Po drugiej stronie chmur zawsze jest czyste niebo.

 Ave do tej pory nie wiedział,
że ludzkie łzy to z jednej strony
wyraz ogromu cierpienia,

lecz z drugiej także ula.
Razem z łzami wypływa cierpienie,
by zrobić miejsce na nową,
kolejną falę bólu. Inaczej ból przestawałby się w nim mieścić.

 Cnota zdobi ciało, bogactwo izbę.

 Mężczyzna musiałby posiąść sztukę czytania w myślach, chcąc tę swoją wybraną uszczęśliwić.

 Ku czemu idziemy? A mnie się zdaje, że do niczego nie idziemy. Zawsze tylko jesteśmy w drodze.

 Nasze życie jest takie dziwne, podróżujemy po całym świecie w pogoni za marzeniami.

 Nawet stojąc w miejscu, można zabłądzić.

 A może był to strach przed świadomością?

 Ludzie z wiekiem nie stają się lepsi, stają się tylko sprytniejsi. Kiedy jesteś starszy i mądrzejszy, to wcale nie przestajesz obrywać skrzydełek muchom, po prostu potrafisz wymyślić lepsze powody, żeby to usprawiedliwić.

 Bycie martwym to niewiele więcej niż stan umysłu.