Każdego człowieka trapi jakaś udręka, ale ja pod tym względem ...

 Ale jestem megaleniem, megatchórzem, megaasekurantką.

 Na ziemi nic nie ma
większej mocy od słów.

 
Przyzwyczajenie. Lenistwo. Tchórzostwo. Bóg jeden wie, dlaczego ludzie ze sobą zostają.

 Nie jestem z cukru, nie obawiam
się deszczu. Mam znakomitą parasolkę, wyrób krajowy, kupiłam
w centralnym domu towarowym.
Śmiało więc mogę wyruszyć za miasto.

 Za największego wroga ludzie mają tego, kto mówi im prawdę.

 Tak czy owak, niekiedy sami przed sobą nie jesteśmy w stanie wyznać własnych problemów.

 Miałam w zwyczaju zapadać się pod ziemię jak świstak po każdym nieudanym związku. Nie potrafiłam tak po prostu otrzepać się i pójść dalej. Spróbować znowu. Mogła mi pomóc jedynie pokrewna, silna dusza, która pochyliłaby się nade mną, złapała za ramię i wyciągnęła z bagna apatii.

 Niespodziewane wydarzenia wymagają użycia niespodziewanych środków.

 Jestem zadowolony. Przynajmniej tak mi się wydaje, że jestem zadowolony

 Może się jeszcze okaże, że Bóg istnieje, a ja o niczym nie wiem.